Voetbal weekend Nickerie

Zoals jullie in mijn vorige verhaal hebben kunnen lezen stond er afgelopen weekend een voetbalweekend op het programma. Ik ben uitgenodigd door Jim, de oom van mijn buurman, en hij zou mij vrijdag om een uurtje of 2 a 3 komen ophalen voor onze lange trip naar Nieuw Nickerie. Volgens Surinaamse traditie kwam hij, samen met Jerry en Willy, rond kwart voor 4, 4 uur is aanzetten, tjaaaa je went er aan. Na een trip van een dikke 4 uur met een paar geplande en niet geplande tussenstops kwamen we aan op onze plaats van bestemming, het terrein van SWM(Surinaamse Waterleiding Maatschappij) Nickerie. Een van de niet geplande tussenstops was wel een speciale, er lag namelijk een grote dode miereneter midden op de weg. In de binnenlanden van Suriname niet zo heel speciaal maar voor mij als kaaskop was het toch wel apart om te zien. Maarja eenmaal aangekomen hadden we allemaal wel honger dus snel een plaatselijk chinees restaurant bezocht. Hier hebben we echt heerlijk gegeten en gedronken en natuurlijk een tweede portie besteld voor later die avond thuis. Die eerste avond is verder vrij rustig verlopen, lekker een biertje gedronken, wat geouwehoerd en ons tweede portie chinees gegeten natuurlijk.

Zaterdag stond in het teken van de stad verkenen en natuurlijk the big match. Oja dat heb ik jullie nog niet verteld het ‘voetbaltoernooi’ bestond uit 1 wedstrijd, een jaarlijks terugkeerde wedstrijd tussen SV Maretraite(mijn team) en SWM Nickerie. Het was een wedstrijd die qua belevenis niet onderdoet voor een clash tussen Geldrop4-Geldrop5, dit betekende dat er heel dag over en weer gebeld werd om elkaar op te naaien en natuurlijk werd er vanuit ‘onze kant’ ook vermeld dat ze een geheimwapen hadden meegenomen. Dat geheime wapen was het broertje van Ruud van Nistelrooij en hij luisterde naar de naam brem, brom, brat, braaam, brum en bij hoge uitzondering naar bram. Hij blijkt voor de meeste Surinamers een hele opgave te zijn de naam Bram goed uit te spreken en daarna ook nog te onthouden, tsjaaaa je went er aan.

Na de plaatselijke markt te hebben bezocht was het om 17:15 tijd om onze tenues aan te trekken en ons klaar te maken voor de wedstrijd. We speelde op een veld 100m van het terrein waar wij verbleven en een warming-up was niet nodig, het was immers warm genoeg, dus we vertrokken 1min voor aanvang van de wedstrijd richting het veld. Daar aangekomen stond onze tegenstander al op ons te wachten, nog even snel een opstelling maken en we konden van start. Om het geheime wapen optimaal te benutten was het de bedoeling dat ik de tweede helft het veld zou betreden. De wedstrijd duurde 2 keer 35min en met de aanwezigheid van de Surinaamse zon was ik blij dat mijn optreden beperkt bleef tot een helft, alleen al naar sport kijken is hier vermoeiend.

Na een open en aantrekkelijke eerste helft, waarin beide teams twee keer tot scoren kwamen, was het mijn beurt om het veld te betreden. Mijn taak was eenvoudig scoren, ik was immers het broertje van Ruud van Nistelrooij dus scoren moest voor mij geen probleem zijn. Na 5 minuten was het al raak, ik kreeg de bal op links en wist gemakkelijk mijn man te passeren(dit lag meer aan mijn tegenstander dan aan maar mij dat is bijzaak) en schoof de bal rustig in de linker hoek, 2-3. Het spel ging verder zeer gelijk op wat resulteerde in de 3-3, 4-3, 4-4 en als beslissing de 4-5 met een assist van brem, brom, brat, braaam, brum… bram. Al met al was het een lekkere wedstrijd en ik was blij dat ik de hoge verwachtingen heb waar kunnen maken door een keer te scoren.

Na de wedstrijd werden er volgens Geldropse gebruik een biertje(of 2) genuttigd met de tegenstander. Wat ontaarde in hevige voetbaldiscussie die ik door mij gebrekkige kennis van het Sranantongo’s(de Surinaamse taal ook wel neger engels genoemd) niet altijd kon volgen maar dit mocht de pret niet drukken. Na de nodige djogo’s(literflessen parbo bier) was tijd om de inwendige mens te verzorgen. We waren uitgenodigd om bij een collega van een kerel uit mijn team thuis te komen eten. Deze vrouw van 60 had koste nog moeite gespaard om er een heerlijke maaltijd van te maken en dus ook dit deel van het weekend was een succes.

Na de overheerlijke Surinaamse maaltijd was tijd om te gaan stappen, want wat is een voetbalweekend zonder een avond goed stappen? Ik was voorafgaand aan het weekend al ingelicht over de Surinaamse man maar even een kleine introductie voor jullie. De meeste Surinaamse mannen hebben zogeheten buitenvrouwen, dit zijn buitenechtelijke vriendinnen die ze tegenover hun vrouw natuurlijk strik geheim houden maar voor de rest praten ze er vrij open over. Ik heb dit weekend ook geleerd dat je niet praat over ‘mijn vrouw’ want ‘mijn vrouw’ bestaat niet, je weet namelijk nooit wat je vrouw doet als je niet thuis bent, misschien ligt ze wel met de bakker in bed dus over iets als ‘mijn vrouw’ praat je niet. Jaja vertrouwen hebben ze hier hoog in het vaandel staan. Maar ik had het over stappen, de mannen vroegen me of ik mee ging stappen, ik zeg op retorische vragen hoef je niet te antwoorden dus uiteraard ging ik mee stappen. Ze moesten er wel bij vertellen dat ze naar ‘tentjes’ gingen, met de buitenvrouwen en mijn beeld van de Surinaamse man in mijn achterhoofd kon ik me wel indenken wat voor ‘tentjes’ dit waren maarja in mijn eentje thuis voor de tv gaan zitten was natuurlijk ook geen optie. Echte bars kennen ze niet in Nickerie, het zijn allemaal kruisingen tussen iets wat voor een bar door moet gaan en foute hoerententen met het inrichten van een voetbalkantine. Ik heb heel de avond met Willy(die bang was dat hij ziek werd van die vrouwen) aan de bar gezeten en gelachen hoe het er aan toe ging in deze tentjes. Mijn ding zal het nooit worden maar hier is het allemaal heel normaal en ik vond het grappig om een keer mee te maken.

Zondag vertrokken we weer richting de stad(zo word Paramaribo ook wel genoemd) en hebben we niets meer gedaan. Onderweg hebben we afgesproken dat ik iedere dinsdag en donderdag met SV Maretraite mee mag gaan trainen. Afgelopen dinsdag was de eerste training maar iedereen bleek nog moe van het weekend dus de training ging niet door. Jerry die mij ophaalt voor iedere training had daarom geregeld dat ik met zijn overbuurman mee kon zaalvoetballen, ideaal want in tegenstelling tot mijn teamgenoten was ik wel weer bijgekomen van het weekend. Bij het zaalvoetballen waren 4 teams die allemaal een keer tegen elkaar speelde. Ook hier bleek Bram een moeilijk naam te zijn dus werd het maar weer Ruud of Otman(van Otman Bakkal want ik had een PSV shirt aan en volgens hun leek ik op hem…) Ik werd door de overbuurman van Jerry naar huis gebracht en hij benadrukte dat ik altijd welkom was om mee te komen voetballen en van dat aanbod ga ik natuurlijk gebruik maken. Ik verbaas me er iedere keer weer over, wat zijn die Surinamers gastvrij! Ik voel me hier helemaal thuis, Jerry heeft me uitgenodigd om met zijn familie mee te gaan naar een vakantieressort om een dagje lekker te zwemmen en chillen(en ook opa weet nu wat dit betekend) en ook met kerst ben ik van harte welkom.

Maar het is de hoogste tijd om een eind aan dit iets te lange verhaal te breien. Voor de mensen die in slaap zijn gevallen excuses!

Tot snel!

X Bram